Jens Veraa had het nagekeken: in Pelt zou vandaag de zon opkomen om 7u55, en die wou hij graag zien verschijnen boven het Hageven. Om 7u30 parkeerde hij op een nagenoeg lege parking aan ’t bezoekerscentrum, om zich dan naar het houten brugske te reppen. En alsof de zon op hem gewacht had, eens hij een paar meter in de lucht zat, ging het licht aan boven Pelt. Iets later kwamen de schaatsers hem zelfs tegen. En toen Jens, met een volle geheugenkaart en koude handen en voeten terug aan zijn wagen kwam, zag hij dat daar de parking vol stond …